ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Τώρα που σβήνεις τα φώτα και φεύγεις
Πες μου τις λίγες που απόμειναν λέξεις
Που μπαίνουν στο σώμα σα να ‘τανε σφαίρες
Που σβήνουν τα χρόνια που σβήνουν τις μέρες
Κι αφήνουν πληγές
Που ανοίγουν σα στόμα με δόντια καθρέφτες
Γλιστράν στο σκοτάδι όπως οι κλέφτες
Μα εγώ θα είμαι εδώ
Θα σπάω σε κομμάτια το τείχος που χτίζεις
Θα χτίζω και πάλι αυτά που γκρεμίζεις
Εγώ θα είμαι εδώ, εδώ ακόμα εδώ
Σα δάκρυ θα φεύγει η αγάπη, σαν άρωμα που σβήνει
λεπτό το λεπτό
Τώρα που λίγο-λίγο νυχτώνει
Φεύγουν οι ελπίδες και μένουμε μόνοι
Σε άδειο τοπίο, σε έρημη πόλη
Που πήγαν οι λέξεις, πως φύγανε όλοι
Πως φεύγει η ζωή; (που πάει η ζωή;)
Κοιτώ τη μορφή σου στο δρόμο που σβήνει
Στην άμμο τα βήματα που πίσω αφήνει
Μα εγώ είμαι εδώ
Περπατώντας μες το φως
Τον ίσκιο μου αποφεύγω που με γέλασε και αυτός
Μου είπε θα έρθει να με βρει
Και όλο περιμένω τη δική της τη μορφή
Πάει χρόνος που’χω τη ματιά της για να δω
Το χέρι της να αγγίξω, το σώμα που ποθώ
Όταν το λάθος γίνεται ο χρόνος δε γυρνά
Αφήνει ίχνη προς τη λησμονιά
Όλα γύρω μου σιωπή
Μα μέσα στο μυαλό μου της απόγνωσης φωνή
Με κατηγορεί ξανά
«Ποτέ σου δεν προσπάθησες» μου λεει «αρκετά»
Ο χρόνος που κυλάει σα νεράκι απ’τη πηγή
Ποτέ του δε γυρίζει πίσω απ’την αρχή
Κι όταν τον έρωτα πληγές ο χρόνος τον κερνά
Αφήνει ίχνη προς τη λησμονιά.
Το τίποτα του κόσμου αυτού, τίποτα δε μου λέει
Κι αν τίποτα δε γίνεται, κάτι νομίζω φταίει.
Το κάτι το’χεις μέσα σου και κάτι για να γίνει
Πρέπει το τίποτα που κουβαλάς στο τίποτα να μείνει
Το τίποτα του κόσμου αυτού, τίποτα δε μου λέει
Το κάτι που’χω μέσα μου, ξέρω για όλα φταίει
Το κάτι όμως με τίποτα δε γίνεται να σβήσει
Και τίποτα δε γίνεται αν κάτι δεν αρχίσει
Το κάτι λοιπόν του κόσμου αυτού, σε κάτι θε να βγαίνει
Κι αν κάτι λάθος γίνεται, τίποοτα δε σημαίνει
Το τίποτα του κόσμου αυτού ….
Πρέπει λοιπόν το κάτι μου να έβγει παραέξω
Γιατί αυτό το τίποτα καθόλου δε θα αντέξω
Όμως κι αυτό το τίποτα που έχω στη καρδιά μου
Πρέπει σε κάτι να μεταλλαχτεί, να έβρω τη χαρά μου
Το τίποτα του κόσμου αυτού ….